Skip to main content
Blog

Petje op, Petje af

PETJE OP, PETJE AF

Wel eens met de gedachte gespeeld om een eigen kliniek te starten? Toe aan een volgende stap, maar nog geen idee wat echt past? Of ‘loopt’ het in het ziekenhuis of op de praktijk al een tijdje niet zo lekker? Om het antwoord op dit soort (loopbaan)vragen te vinden, moet een arts een andere pet opzetten dan de rationele, analyserende en o, zo goed passende ‘artsenpet’. Waarom? Omdat met die pet op vooral risico’s en beperkingen worden gezien in plaats van kansen en mogelijkheden. Gevolg is dat dromen dromen blijven en/of ideeën worden afgeschoten nog voordat ze de kans hebben gekregen om echt te rijpen.

Een goede differentiaal diagnose kunnen maken, puzzelen bij onbegrepen of complexe klachten… Het is dagelijkse kost voor artsen. En binnen de medische wereld wordt veel waarde gehecht aan deze analyserende vaardigheden. Terecht. Er is ook een keerzijde. Juist deze analyserende mindset werkt minder goed bij vragen op het gebied van loopbaan en persoonlijke ontwikkeling. Wanneer met de ‘artsenpet’ op hiernaar wordt gekeken, is de kans groot dat men vooral:

  • analyseert in plaats van onderzoekt;
  • focust op wat niet goed gaat, op potentiële problemen en niet kijkt naar de mogelijkheden;
  • achteruit kijkt in plaats van vooruit kijkt;
  • kijkt naar generieke oplossingen ‘wat werkt voor iedereen?’,  niet naar specifieke oplossingen ‘wat werkt voor mij?’;
  • veel nadenkt en geen actie onderneemt;
  • sceptisch kijkt naar kansen en risico’s zo veel mogelijk uitsluit en/of vermijd.

Wat goed werkt in de artsenpraktijk, werkt dus niet goed bij vragen, keuzes of kwesties op loopbaangebied. Overigens geldt dat niet alleen voor artsen. Dat het niet werkt, is omdat processen die samenhangen met werksatisfactie en persoonlijke groei niet zozeer uitgaan van de ratio (het hoofd), maar veel meer hun basis vinden in het gevoel (het hart). Daarnaast biedt vooral doen en niet zozeer denken (analyseren) inzichten voor de toekomst. Niet voor niets stelde Da Vinci al ‘knowing is not enough, we must apply’. Door dingen te doen en uit te proberen, ontwikkelen mensen vaardigheden en verkrijgen ze inzicht(en). Dit ‘ontdekkingsproces’ leidt uiteindelijk tot zekerheid bij het maken van keuzes.

Bottomline is, dat als loopbaanvragen zich voordoen, de arts zijn/haar artsenpet afzet. Alleen dan kan op een open, niet oordelende en onderzoekende manier naar antwoorden worden gezocht en keuzes worden gemaakt. Men zal dan ook ontdekken dat loopbanen in de huidige voortdurend veranderende wereld steeds minder als een schuin oplopende rechte lijn verlopen. Die lopen eerder als een zigzag lijn. Om daarbij de koers te houden die persoonlijk het beste past en iemands potentieel optimaal tot zijn recht laat komen, is het slim om de pet van de ontdekkingsreiziger op te zetten. Die pet is zo gevonden, geen probleem. Het lastigst is dat voor veel artsen de artsenpet min of meer hun identiteit is geworden. Dat maakt het afzetten zo moeilijk. Maar is dat eenmaal gedaan, dan ontstaat ruimte voor groei. Die gaat verder dan persoonlijke groei.

 

One Comment